تصحیح غلط به طور جامع یا انتخابی؟بررسی کارآمدی آنها در مهارت نوشتاری فراگیران ایرانی زبان انگلیسی

اگرچه بسیاری از محققان و اموزگاران آموزش زبان انگلیسی در این حقیقت توافق دارند که اشتباه در زمان یادگیری یک زبان خارجی غیر قابل اجتناب است، دیدگاه های موجود درباره برطرف کردن غلط ها به طور برجسته ای متفاوت می باشند.علی رغم این چنین تضادهایی،بیشتر،اگر چه نه همه آنها،آموزگاران ایرانی زبان انگلیسی هنوز از تصحیح غلط در کلاس مهارت نوشتار به عنوان یک روش اموزشی استفاده می کنند.اگر چه این روش یک روش رایج می باشد،مقدار قابل توجهی از زمان و انرژی دانش اموزان و آموزگاران را می گیرد.بنابرابن نگاهی مجدد بر تاثیرات این روش در مهارت نوشتاری دانش آموران از نظر صحت ممکن است این موضوع را روشن کند که آیا منابع محدود در دسترس اموزگاران زبان انگلیسی و دانش اموزان به طور مناسب تخصیص داده شده است.این تحقیق تلاش دارد یک جنبه از رویه تصحیح غلط در ایران را بررسی نماید که عبارت است از انتخاب غلط برای تصحیح و تاثیر آن بر پیدایش غلط در نوشته‏ های دانش آموزان. مشارکت کنند گان دو کلاس از سطح متوسط یک موسسه آموزش زبان انگلیسی در تهران بودند.هر دانش اموز می بایست یک نوشته به عنوان پیش آزمون می نوشت.سه غلط اول با بیشترین فراوانی برای تصحیح غلط در گروه تجربه انتخاب گردید.تعداد کل غلط های گرامری در نوشته آخر بعد روش تصحیح به عنوان نمره نهایی در نظر گرفته شد.با استفاده از آزمون t-test مشاهده گردید که تصحیح غلط چه به طور جامع چه به صورت انتخابی هیچ تفات اشکاری در بهبود نوشته فراگیران تا مادامی که تعداد آنها مدنظر باشد ایجاد نمی‏کند.